مهمترین آسیب های فرهنگی - اجتماعی انقلاب اسلامی از دیدگاه رهبران انقلاب <\/h3>

نفوذ اندیشه های بیگانه، اندیشه های بیگانه ممکن است از طریق دشمنان یا دوستانی که مجذوب آرای

 

 دیگران شده اند، نفوذ کنند. نمونه این گرایش ها در جریانات قرون اولیه اسلامی دیده می شود.مثلا

 

مجذوب شدگان به فلسفه یونانی و آداب و رسوم ایرانی و تصوف هندی، نظریات و اندیشه های را به

 

عنوان خدمت و نه به قصد خیانت وارد اندیشه های اسلامی کردند. ⁽¹⁾

 

بنابر این در مساله ورود و نفوذ اندیشه های بیگانه باید به زمینه های داخلی آن نیز توجه کرد.یکی از علل

 

رواج مانوی گری و مزدک گرایی، عدم اجرای عدالت از جانب حکومت ها بود.

 

2.تغییر جهت دادن اندیشه ها، نهضت خدایی باید برای خدا آغاز شود و برای او ادامه یابد و هیچ خاطره و

 

اندیشه ای غیر خدایی در آن راه نیابد تا عنایت و نصرت الهی شامل حالش گردد. ⁽²⁾

 

حضرت امام (ره) در وصیت نامه خود، فراموش کردن اهداف فرهنگ قیام ملت و مکتب الهی اسلام، به

 

انزوا کشاندن روحانیت، غرب زدگی و شرق زدگی و سلطه بیگانگان بر مقدرات مراکز تعلیم و تربیت را از

 

آفات فرهنگی انقلاب معرفی می نماید.

 

3.تجدد گرایی افراطی، در مقابل تمسک به اسلام ناب، تجدد گرایی افراطی - یا التقاط - و زهدگرایی

 

منفی قرار دارد.تجدد گرایی افراطی تلفیق اسلام با اندیشه های غیر اسلامی برای زیبا جلوه دادن آن

 

می باشد. ⁽³⁾

 

4.جدایی حوزه و دانشگاه، در واقع یکی از کلیدی ترین مسایل اجتماعی و فرهنگی در جامعه اسلامی

 

ما حفظ و تقویت وحدت این دو نهاد است که جدایی آن ها آفتی بزرگ به شمار می آید.

 

5.بوروکراسی مفرط و فساد اداری و اجتماعی، حضرت علی علیه السلام می فرماید: همانا فلسفه

 

نابودی رژیم های پیشین این بود که حق مردم را ندادند تا آن را به رشوت خریدند، و راه باطلشان بردند و

 

آنان پیرو آن گشتند. ⁽⁴⁾

 

6.دنیا طلبی و اشتغال به زینت های دنیوی بالاخص بین اقشار انقلابی، اگر زندگی تجملی و روحیه تکاثر

 

طلبی در میان عناصر انقلابی فزونی گیرد و نیروهای انقلابی روحیه خود را از دست دهند، داعیه دفاع از

 

انقلاب و ارزش های تضعیف می شود.

 

ابن خلدون نیز در بحث فراز و فرود تمدن ها به دوران های زیر اشاره می کند: دوران ظفر، دوران قدرت،

 

دوره تجمل و فراغت، دوره خرسندی و بالاخره دوره اسراف و تبذیر و انحطاط.در دوران آخر، عصبیت -

 

همبستگی اجتماعی - از بین می رود و تن آسایی، تجمل و حاکمیت روابط فزونی می گیرد. ⁽⁵⁾

 

7.حاکم شدن روحیه ریا و تملق به جای اخلاص و ایثار، 8.اشاعه فحشا و فساد و ارتشا،

 

9.تاثیر پذیری ازجنگ روانی و تهاجم فرهنگی و تبلیغاتی دشمن و رجعت تدریجی به ارزش های فرهنگی رژیم پیشین،

 

 10.بحران هویت اجتماعی بالاخص بین نوجوانان و جوانان نسل دوم و سوم انقلاب و گرایش به الگوهای

 

غربی،

 

 11.فرار مغزها، نداشتن برنامه ای همه جانبه برای جلوگیری از مهاجرت تحصیل کردگان و متخصصان و

 

مشخص نبودن مرزهای «تعهد» و «تخصص » باعث ظهور پدیده فرار مغزها به کشورهای دیگر جهان می

 

شود.

ب.آسیب شناسی سیاسی<\/h3>

امام علی علیه السلام علل افول دولت ها را چهار عامل می داند: تباه نمودن اصول اساسی، فریب کاری، مقدم داشتن فرومایگان و مؤخر داشتن فرزانگان. ⁽⁶⁾

 

عوامل فوق از ضعف یا سوء مدیریت مسئولان حکومتی ناشی می شود و به تضعیف مشروعیت دولت می انجامد.

 

در ارتباط با آسیب شناسی سیاسی انقلاب اسلامی ایران با عنایت به رهنمودهای رهبران فکری و

 

سیاسی انقلاب می توان به موارد ذیل اشاره نمود:

 

1.نا تمام گذاشتن آرمان های نهضت، به تعبیر استاد مطهری متاسفانه تاریخ نهضت های اسلامی صد

 

ساله اخیر، یک نقیصه در رهبری روحانیت شیعه را نشان می دهد و آن این که روحانیت نهضت هایی را

 

که رهبری کرده تا مرحله پیروزی بر خصم ادامه نداده است. ⁽⁷⁾

 

در مورد انقلاب اسلامی ایران هر چند وضعیت متفاوت است، ولی هنوز تمامی آرمان های داخلی و

 

خارجی انقلاب جامه عمل به خود نپوشیده است.تلاش در جهت تقویت و اجرای این آرمان ها از طریق

 

افزایش آگاهی های عمومی و بسیج امکانات، به افزایش اقتدار و استحکام داخلی و نفوذ بین المللی

 

انقلاب می انجامد.

 

2.ابهام طرح های آینده، انقلاب باید طرح های روشن و خالی از ابهام و مورد قبول و تایید رهبران ارائه

 

دهد تا جلوی ضایعات گرفته شود. ⁽⁸⁾

 

تجربه نشان داده است که کلی گویی و روشن نبودن طرح های آینده به تناقض در عمل منجر می شود و

 

ضایعات اساسی به بار می آورد.

 

3.رخنه فرصت طلبان، فرصت طلب کسی است که نسبت به آرمان های انقلاب بی اعتقاد یا بی تفاوت و

 

در تلاش برای تامین منافع شخصی خویش است.استاد مطهری در این رابطه می گوید:

 

هر نهضت مادام که مراحل دشوار اولیه را طی می کند سنگینی اش بر دوش افراد مؤمن، مخلص و

 

فداکار است.اما همین که به بار نشست و یا لا اقل نشانه های بار دادن آشکار گشت و شکوفه های

 

درخت هویدا شد، افراد فرصت طلب نفوذ می کنند...تا آن جا که انقلابیون مؤمن و فداکاران اولیه را از

 

میدان به در می کنند...انقلاب فرزند خور نیست، غفلت از نفوذ و رخنه فرصت طلبان است که فاجعه به

 

بار می آورد...مبارزه با رخنه و نفوذ فرصت طلبان علی رغم تظاهرات فریبنده شان یکی از شرایط اصلی -

 

حفظ - یک نهضت در مسیر اصلی است. ⁽⁹⁾

 

4.تفرقه و درگیر شدن در گرداب اختلافات داخلی و استفاده نکردن از نیروهای بالقوه مردم، همان گونه

 

که اشاره شد امام علی علیه السلام راز تداوم انقلاب را دوری از تفرقه و تحکیم ارکان مودت و محبت و

 

ترغیب و توصیه نسبت به آن معرفی می نماید. مهم ترین عامل تهدید کننده بالندگی یک ملت از دیدگاه

 

آن حضرت عبارت است از: کاشتن بذر نفاق و کینه در سینه، پشت کردن به یکدیگر، ترک یاری هم نوعان

 

و تبدیل الفت و محبت به پراکندگی و تفرقه. ⁽¹⁰⁾

 

بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران نیز پیوسته بر دوری از تفرقه و لزوم وحدت برای تداوم انقلاب تاکید داشتند.

 

از دیدگاه ابن خلدون نیز عصبیت مهم ترین عامل اعتلای یک ملت و تمدن محسوب می شود.عصبیت به

 

مثابه رشته مشترکی، خانواده ملت را به هم پیوند می دهد.

 

5.بی تفاوتی مردم نسبت به سر نوشت کشور و اصالت یافتن منافع شخصی و غیر سیاسی شدن

 

دانشگاهها، انقلاب به مثابه موجودی زنده است که برای دوام خود نیاز به تغذیه دارد.ساختن نیروهای

 

انقلابی و مؤمن از نسل های جدید، از مهم ترین عوامل تداوم انقلاب محسوب می شود.

 

6.ایجاد تردید در آرمان های انقلاب و به فراموشی سپردن یا تضعیف شعار استقلال و آزادی،

 

 7.در خطر قرار گرفتن امنیت مظلومین، عدم امنیت جانی، مالی و حیثیتی مردم در زمینه را برای رخنه و

 

تقویت مخالفان انقلاب باز می کند،

 

 8.بروز ابهامات و چالش هایی در سیاست خارجی، از طریق ابهام در مفهوم

 

و مرز منافع ملی، نداشتن استراتژی مشخص و عقلانی، گرفتار آمدن در ساختاری غیر پویا و نا کار آمد و

 

روز مرگی و مشخص نبودن کامل روند تصمیم گیری.

 

9.بازگشت استعمار به طرق آشکار و نهان و وابستگی نظامی و سیاسی به قدرت های بیگانه.

ج.آسیب شناسی اقتصادی<\/h3>

امیر المؤمنین علی علیه السلام یکی از علل سقوط و زوال حکومت ها را تبذیر و هزینه های زیان بار

 

اقتصادی معرفی می نماید. ⁽¹¹⁾

 

روش اقتصادی وی بر اساس عدالت و حقیقت بود و جز به حق عمل نمی کرد.وی هیچ گونه تبعیض و

 

امتیازی حتی برای خود و نزدیکان قائل نبود تا جایی که چون عقیل برادر وی تقاضای سه صاع - یک کیلو -

 

گندم از بیت المال کرد، حضرت امتناع ورزید و آهنی گداخته به دست او نزدیک کرد و فرمود:

 

ای برادر در این مال چیزی جز آن چه به تو دادم حقی نداری، ولی صبر کن تا مالی از خودم برسد، آنگاه

 

هر چه خواسته باشی به تو خواهم داد.

 

امام علی علیه السلام در پاسخ ایراد کسانی که رعایت مساوات در عطایای بیت المال را خلاف

 

«سیاست » می دانستند، فرمود:

 

اگر این دارایی از خودم بود به طور یکسان در میان شما تقسیم می کردم تا چه رسد به این که این اموال

 

از آن خداست.آگاه باشید که بخشیدن مال در غیر موردش تبذیر و اسراف است. ⁽¹²⁾

 

وقتی شریح قاضی خانه ای گران به مبلغ 80 دینار خرید، حضرت او را احضار کرده و فرمود:

 

ای شریح، به زودی کسی به سراغت خواهد آمد که نه قباله ات را نگاه می کند و نه از شهودت می

 

پرسد.تو را از آن خانه بیرون می کند و به قبر تحویل می دهد. ⁽¹³⁾

 

مهم ترین اصولی که امیر مؤمنان در سیاست های اقتصادی دولت خود رعایت می نمود عبارت بود از:

 

رعایت حال خراج دهندگان، همیاری اقتصادی دولت و مردم، استفاده از مالیات جهت عمران و آبادی،

 

عدم تبعیض در اخذ مالیات، برخورد شدید با محتکران و گران فروشان، محترم شمردن بیت المال، رفاه و

 

آسایش مردم و رسیدگی به طبقات پایین جامعه.ایشان همواره در مورد مستضعفانی که هیچ چاره ای

 

برای معاش خود ندارند توصیه می کردند. ⁽¹⁴⁾

 

با توجه به سیره علی (ع) و با عنایت به رهنمودهای رهبران فکری - سیاسی انقلاب به اجمال مهم ترین

 

آسیب های اقتصادی انقلاب اسلامی ایران را می توان چنین معرفی کرد:

 

1. وابستگی اقتصادی به قدرت های بیگانه،

 

 2. نداشتن برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت برای نیل به

 

استقلال و توسعه اقتصادی، این امر باعث می شود امکانات و توانمندی های کشور بی آنکه راه گشای

 

یک اقتصاد مستقل و توسعه یافته شود در امور روز مره و زودگذر به کار افتد و از میان برود.

 

3. عدم توجه به بحران های اقتصادی ناشی از روند توسعه یا عدم توجه به رعایت اقشاد کم درآمد در

 

اجرای برنامه های سازندگی و توسعه اقتصادی،

 

 4. عدم وجود فرهنگ کار و انضباط اجتماعی، ⁽¹⁵⁾

 

5. جدا شدن مردم از برنامه های دولت در طرح سازندگی،

 

 6. افزایش فاصله طبقاتی، پیدایش ثروت های

 

بادآورده و بی توجهی به مستضعفان و عنایت به ثروتمندان، فاصله فاحش فقیر و غنی و فقدان عدالت

 

اجتماعی - اقتصادی، راه را بر کم رنگ شدن آرمان های انقلاب می گشاید. فقرا در بند تامین کم ترین

 

میزان وسایل زندگی اند و ثروتمندان در پی اسراف و تبذیر و تجمل. بنابراین، هر دو گروه خود را از مسیر

 

انقلاب کنار می کشند و دشمنان انقلاب فرصت رخنه می یابند. قرآن کریم، به عنوان یک ضابطه کلی،

 

اعلام می دارد که به هیچ وجه ثروت نباید میان توانگران دست به دست گردد. ⁽¹⁶⁾

 

استاد مطهری پس از تبیین عدالت اجتماعی، استقلال، آزادی و معنویت اسلامی به عنوان سه رکن

 

انقلاب می گوید: سرمایه داری از آن جهت محکوم است که در بطن خود استثمار را پروروش می دهد. ⁽¹⁷⁾

پی نوشت ها:

1.ر.ک: مرتضی مطهری، بررسی اجمالی نهضت های اسلامی در صد ساله اخیر، صص 87- 78.

2.همان، صص 99- 98.

3.همان، صص 93- 90.

4.نهج البلاغه، نامه 79.

5.ر.ک: مقدمه ابن خلدون، ترجمه محمد پروین گنابادی، صص 320- 317.البته نباید فراموش کرد که این حرکت دورانی از دیدگاه ابن خلدون، شکل جبری دارد و 120 سال به طول می انجامد.ذکر نظر ابن خلدون به منظور روشن شدن تاکید نویسندگان بر نقش سوء تجمل و دنیا طلبی است.

6.غرر الحکم و درر الکلم، ش 7835، ص 342.

7.مطهری، بررسی احتمالی نهضت های اسلامی در صد ساله اخیر، ص 92.

8.همان، صص 97- 96.

9.همان، صص 94- 93.

10.نهج البلاغة، خطبه 192.

11.غرر الحکم و درر الکلم، ص 354.

12.نهج البلاغه، خطبه 21.

13.همان، نامه 3.

14.همان، نامه 53.

15. اشاره به سخنان مقام معظم رهبری.

16. کی لا یکون دولة بین الاغنیاء منکم. (سوره حشر، آیه 7) .

17. مطهری، پیرامون انقلاب اسلامی، صص 159- 149.

اصطلاح لاتین «مدرنیزاسیون» در ادبیات فارسی، معادلهایی چون نوسازی، مدرن شدن، متجدد کردن و نوین سازی و... پیدا کرده است. این مفهوم از کلمه لاتین مُدُ Modo به معنی همین حالا یا هم اکنون گرفته شده که بعد از جنگ جهانی دوم در دهه‌های 1950 و 1960 به عنوان رویکردی غالب در ادبیات علوم اجتماعی مطرح شده است .
نوسازی از منظر دانشمندان علم اقتصاد و سیاست نیز تعریف شده است؛ اما جامعه‌شناسان در تعریف نوسازی معمولاً به ابعادی چون تفکیک و تمایز اجتماعی نقش‌ها و دگرگونی در کنش‌ها و غالب شدن کنش‌های عقلانی و منطقی در بین افراد جامعه توجه دارند. در نظر ویلبرت مور «مفهوم نوسازی بر دگرگونی کامل جامعه سنتی یا ما قبل مدرن ، با انواع تکنولوژی و سازمان اجتماعی مربوط به آن که از ویژگی‌های یک اقتصاد پیشرفته و ثروتمند و از لحاظ سیاسی دارای ثبات ، نظیر اقتصاد کشورهای پیشرفته دنیای غرب ، دلالت دارد.» سریل بلک نیز نوسازی را فرآیندی تاریخی می‌بیند که طی آن به سرعت نهادها، کارکردهای متنوع و متغیری را بواسطه افزایش بی‌سابقه شناخت انسان و کنترل بر نیروهای طبیعت که همراه با انقلاب علمی است می‌پذیرند. با دید جامعه‌شناختی ماکس وبر نیز ، نوسازی با فرایند عقلانیت و عقلانی شدن جوامع ارتباط تنگاتنگی پیدا می‌کند، چرا که در این دیدگاه، نوسازی حاصل عقلانی شدن جوامع انگاشته می‌شود .

خاستگاه تاریخی

مکتب نوسازی را می‌توان محصول تاریخی سه رویداد مهم در دوران بعد از جنگ جهانی دوم به شمار آورد.
اولین رویداد ظهور ایالات متحده به عنوان یک ابرقدرت بود. در حالی که جنگ جهانی دوم موجب تضعیف سایر کشورهای غربی مانند بریتانیای کبیر، فرانسه و آلمان شده بود ، ایالات متحده قدرتمندانه از جنگ قدم بیرون گذاشت و با اجرای طرحی برای بازسازی اروپای جنگ زده به یک رهبر جهانی مبدل گشت و در دهه 1950 ایالات متحده در واقع مسئولیت اداره امور همه جهان را بر عهده گرفت.
واقعه دوم، گسترش جنبش جهانی کمونیسم بود. اتحاد شوروی ، نفوذ خود را نه تنها در اروپای شرقی ، بلکه حتی در چین و کره و قاره آسیا نیز گسترش داده بود.
رویداد سوم، تجربه امپراطوری‌های استعماری اروپایی در آسیا ، آفریقا و آمریکای لاتین بود که موجب ظهور شمار بسیاری از کشور – ملت‌های جدید در جهان سوم گردید. »

بنیادهای تئوریک نوسازی

مکتب نوسازی از همان بدو پیدایش در جستجوی یک تئوری بود و برای توضیح نوسازی کشورهای جهان سوم از دو نظریه «تکامل گرایی» و «کارکردگرایی» بهره گرفت.
بسیاری از اعضای برجسته مکتب نوسازی مانند دانیل لرنر ، ماریون لوی ، نیل اسملسر ، ساموئل آیزنشتات و گابریل آلموند در چارچوب نظریه کارکردگرایی می‌اندیشیدند و مطالعات آنها در مورد نوسازی به نوعی از ویژگی‌های کارکردگرایانه برخوردار گردید.

فرضیات تئوریک نوسازی:

1- نوسازی یک فرایند مرحله به مرحله است؛ جوامع ، نوسازی را از یک مرحله ابتدایی ، ساده و سنتی آغاز کرده و حرکت خود را به یک مرحله پیچیده، مدرن و با ساختارهای متمایز و افتراق یافته به پایان می‌برد؛
2- نوسازی، یک فرایند تجانس آفرین است و گرایش به همگرایی در میان جوامع را افزایش می‌دهد؛ چنانکه لوی عنوان می‌کند، هر چه زمان پیش می‌رود، آنها و ما به طور روزافزونی شبیه خواهیم شد. الگوهای نوسازی به گونه‌ای هستند که هر چه جوامع نوگراتر شوند بیشتر شبیه یکدیگر می‌شوند.
3- نوسازی یک فرایند اروپایی شدن است. تلقی این نظریات چنین است که چون کشورهای اروپای غربی و ایالات متحده پیشرفته‌ترین کشورهای جهان هستند ، سایر کشورها باید از آنها تقلید کنند.
4- نوسازی یک فرایند غیر قابل بازگشت است. به عبارت دیگر همینکه کشورهای جهان سوم در تماس با غرب قرار گیرند دیگر نمی‌توانند از حرکت به سوی نوسازی اجتناب ورزند.
5- نوسازی یک فرایند رو به پیشرفت است.
6- نوسازی یک فرایند طولانی است و یک تغییر تدریجی و تکاملی است نه یک تحول انقلابی .»

نقد مکتب نوسازی

نظریه نوسازی عمدتاً مبتنی بر تمایز میان سنت و مدرنیته است. انگاره اصلی این نظریه آن است که توسعه بر حول محور استارها و ارزش‌ها می‌چرخد و جوامع سنتی را افرادی اداره می‌کنند که ذهنیت سنتی دارند؛ بنابراین برای پذیرش نوآوری آمادگی ندارند. در حالی که جوامع مدرن نیاز به ذهنیت مدرن و کسانی دارند که مشتاقند چیزهای نو را تجربه کنند. «مشکل اول تمایز بین سنت و مدرنیته است که چنان ناپرورده است که به لحاظ نظری اصلا کارساز نیست، چون محتمل است که منافع مادی روشنی در ورای بعضی از ایستارها و ارزش‌های سنتی قرار داشته باشد هم چنان که منافعی در ورای بعضی از ارزشهای مدرن قرار دارد.
دومین انتقاد اصلی این است که نظریه نوسازی گرایش به آن دارد تا نقشی که طبقه و سایر منافع در ارتقاء‌ یا بازدارندگی توسعه دارند، را نادیده بگیرد .
منبع: اندیشکده روابط بین الملل

دکتر رو به مجروح کرد و برای این که درد او را تسکین بدهد گفت: «پشت لباست نوشته‌ای ورود هر گونه تیر و ترکش ممنوع. اما با این حال، مجروح شده‌ای.» گفت: «دکتر ترکش بی‌سواد بوده تقصیر من چیه!»

به حقانیت امام و حمایت خدا از او اعتقاد داشتم

روایت از : مقام معظم رهبری(حفظه الله)
در روزهاى سوم چهارم جنگ بود، توى اتاق جنگ ستاد مشترک، همه جمع بودیم؛ بنده هم بودم، مسئولین کشور؛ رئیس جمهور، نخست وزیر - آن وقت رئیس جمهور بنى‏صدر بود، نخست وزیر هم مرحوم رجائى بود - چند نفرى از نمایندگان مجلس و غیره، همه آنجا جمع بودیم، داشتیم بحث میکردیم، مشورت میکردیم. نظامى‏ها هم بودند. بعد یکى از نظامى‏ها آمد کنار من، گفت: این دوستان توى اتاق دیگر، یک کار خصوصى با شما دارند. من پا شدم رفتم پیش آنها. مرحوم فکورى بود، مرحوم فلاحى بود - اینهائى که یادم است - دو سه نفر دیگر هم بودند. نشستیم، گفتیم: کارتان چیست؟ گفتند: ببینید آقا! - یک کاغذى در آوردند. این کاغذ را من عیناً الان دارم توى یادداشتها نگه داشته‏ام که خط آن برادران عزیز ما بود - هواپیماهاى ما اینهاست؛ مثلاً اف 5، اف 4، نمیدانم سى 130، چى، چى، انواع هواپیماهاى نظامىِ ترابرى و جنگى؛ هفت هشت ده نوع نوشته بودند. بعد نوشته بودند از این نوع هواپیما، مثلاً ما ده تا آماده‏ى به کار داریم که تا فلان روز آمادگى‏اش تمام میشود. اینها قطعه‏هاى زودْتعویض دارند - در هواپیماها قطعه‏هائى هست که در هر بار پرواز یا دو بار پرواز باید عوض بشود - میگفتند ما این قطعه‏ها را نداریم. بنابراین مثلاً تا ظرف پنج روز یا ده روز این نوع هواپیما پایان میپذیرد؛ دیگر کأنه نداریم. تا دوازده روز این نوعِ دیگر تمام میشود؛ تا چهارده پانزده روز، این نوع دیگر تمام میشود. بیشترینش سى 130 بود. همین سى 130 هائى که حالا هم هست که حدود سى روز یا سى و یک روز گفتند که براى اینها امکان پرواز وجود دارد. یعنى جمهورى اسلامى بعد از سى و یک روز، مطلقاً وسیله‏ى پرنده‏ى هوائى نظامى - چه نظامى جنگى، چه نظامى پشتیبانى و ترابرى - دیگر نخواهد داشت؛ خلاص! گفتند: آقا! وضع جنگ ما این است؛ شما بروید به امام بگوئید. من هم از شما چه پنهان، توى دلم یک قدرى حقیقتاً خالى شد! گفتیم عجب، واقعاً هواپیما نباشد، چه کار کنیم! او دارد با هواپیماهاى روسى مرتباً مى‏آید. حالا خلبانهایش عرضه‏ى خلبانهاى ما را نداشتند، اما حجم کار زیاد بود. همین طور پشت سر هم مى‏آمدند؛ انواع کلاسهاى گوناگون میگ داشتند.
گفتم خیلى خوب. کاغذ را گرفتم، بردم خدمت امام، جماران؛ گفتم: آقا! این آقایان فرماندهان ما هستند و ما دار و ندار نظامیمان دست اینهاست. اینها اینجورى میگویند؛ میگویند ما هواپیماهاى جنگیمان تا حداکثر مثلاً پانزده شانزده روز دیگر دوام دارد و آخرین هواپیمایمان که هواپیماى سى 130 است و ترابرى است، تا سى روز و سى و سه روز دیگر بیشتر دوام ندارد. بعدش، دیگر ما مطلقاً هواپیما نداریم. امام نگاهى کردند، گفتند - حالا نقل به مضمون میکنم، عین عبارت ایشان یادم نیست؛ احتمالاً جائى عین عبارات ایشان را نوشته باشم - این حرفها چیست! شما بگوئید بروند بجنگند، خدا میرساند، درست میکند، هیچ طور نمیشود. منطقاً حرف امام براى من قانع کننده نبود؛ چون امام که متخصص هواپیما نبود؛ اما به حقانیت امام و روشنائى دل او و حمایت خدا از او اعتقاد داشتم، میدانستم که خداى متعال این مرد را براى یک کار بزرگ برانگیخته و او را وا نخواهد گذاشت. این را عقیده داشتم. لذا دلم قرص شد، آمدم به اینها - حالا همان روز یا فردایش، یادم نیست - گفتم امام فرمودند که بروید همینها را هرچى می توانید تعمیر کنید، درست کنید و اقدام کنید.

همان هواپیماهاى اف 5 و اف 4 و اف 14 و اینهائى که قرار بود بعد از پنج شش روز بکلى از کار بیفتد، هنوز دارد تو نیرو هوائى ما کار میکند! سال ها از سال 59 می گذرد، هنوز دارند کار می کنند! البته تعدادى از آنها توى جنگ آسیب دیدند، ساقط شدند، تیر خوردند، بعضیشان از رده خارج شدند، اما از این طرف هم در قبال این ریزش، رویشى وجود داشت؛ مهندسین ما در دستگاه‏هاى ذى‏ربط توانستند قطعات درست کنند، خلأها را پر کنند و بعضى از قطعات را على‏رغم تحریم، به کورى چشم آن تحریم کننده‏ها، از راه‏هائى وارد کنند و هواپیماها را سرپا نگه دارند. علاوه بر اینها، از آنها یاد بگیرند و دو نوع هواپیماى جنگى خودشان بسازند. الان شما میدانید که در نیروى هوائى ما، دو نوع هواپیماى جنگى - البته عین آن هواپیماهاى قبلىِ خود ما نیست، اما بالاخره از آنها استفاده کردند. مهندس است دیگر، نگاه میکند به کارى، تجربه مى‏اندوزد، خودش طراحى میکند - دو کابینه‏ى براى آموزش و یک کابینه‏ى براى تهاجم نظامى، ساخته شده. علاوه بر اینکه همانهائى هم که داشتیم، هنوز داریم و توى دستگاه‏هاى ما هست.
این، توکل به خداست؛ این، صدق وعده‏‌ى خداست. وقتى خداى متعال با تأکید فراوان و چندجانبه میفرماید: «و لینصرنّ اللَّه من ینصره»؛ بى‏گمان، بى‏تردید، حتماً و یقیناً خداى متعال نصرت میکند، یارى میکند کسانى را که او را، یعنى دین او را یارى کنند - وقتى خدا این را میگوید - من و شما هم میدانیم که داریم از دین خدا حمایت می کنیم، یارىِ دین خدا میکنیم. بنابراین، خاطرجمع باشید که خدا نصرت خواهد کرد.1

پی نوشت:

1. بیانات مقام معظم رهبری(حفظه الله) در دیدار اعضای دفتر رهبری و سپاه ولى امر 5/5/1388

منبع: http://farsi.khamenei.ir

این زن به تنهایی در کرانه باختری مانع از حرکت یک گروهان اسرائیلی شده است.